Vòli çò qu'ar(as)

L'Escalamandier

"Matiu, buu dau tieu, n'ar de mai que ieu" . Vaquí çò que diiá sovent a son fraire.

Lo gelosava sovent, aviá mai qu’eu. Èra inegau. Lei gents lo tractavan pas tant ben.

Lo fraire, l'a longtemps excusat. Pensant qu'èra maubiaissut l'ainat. E mai en amor: "Lei chausisser emb un fanau!" li aviá dich un jorn sa maire. Pensatz, aviá gaire agradat.

"Gentil n'a qu'un d'uèlh, ieu n'ai dos" ajustèt lo fraire pichon. A fòrça de se far caminar sus lei pès.

Es que li faguèt totjorn de nascas. Emb eu « èra totjorn l'Esterèu ». Vòc. Faliá seguir.

Lo vaquí, un jorn que decidèt de vuejar totei leis afaires dau darnier dins l'ostau de sa maire atjada, quauqueis ans après que lo papet ague defuntat. « Èran totei de ravans » qu'aviá declarat. A partit lo batèu!

Metèt tot dins lo garatge e diguèt au fraire: "Recupèrer çò que vòler, lo rèsta lo vau getar quora ti seràs servit dins lei quinze jorns!".

Qué faire fàcia an aqueu pelau?

Lo rèsta a la bordilha. De vièlhs mòbles de familha, de joguets d'enfant, de sovenirs diverses d'una familha. Sensa prevenir degun. Tè, aganta.

Dau pedaç, aviá lo biais per comandar. E jamai lo contrari. S'apelava pas Bastian. Mas...

Segur, emb lei pichons, tant vau dire a un enfant arrèsta ti que bolega ti. Mas aquí devengut adulte es lo contrari qu'auriá degut auvir. A jamai sachut escotar que quora l'interessava. Auvissiá çò que voliá e respondiá quora voliá. Mas faliá pas s’avisar d’oblidar de li respòndre!

Qué faire sensa solucien, demissionar e laissar faire e assajar de pas se manjar lo fetge? O s'opauvar e se préner de bilas e se manjar la tèsta?

​

Qué fariatz, vos?