Soi

Gèli Grande

Darrièr la masqueta del desconejaire, del farcejaire, del provocator … cal anar querre e gaitar çò que soi: l’òme que cerca la vertat … que la tròba e quand la tèn se tracha qu’es plan relativa.
 Soi!
 Cogito ergo sum çò ditz lo Descartes. Sénher filosòf, soi quitament quand pensi pas.
 Soi un uman! soi pas un aucèl! soi pas un canh! soi pas un gat! soi pas un peis! …
 Soi liure!
 Fa pas mestièr de la libertat per èsser! L’esclau es! L’innocent es! Lo bestiari son!
 Qu’es aquò la libertat? Es lo dreit de cambiar de cadenas quand las vièlhas son rovilhadas?
 O cal pas tot negrejar, soi un pauc liure ( e amb ièu quauques milions d’autres).
 De tot biais quin que sia lo nivèl de libertat de cadun, al cap de la vida es lo liure.
 E al cap del nonres de que i a?
 Dieu? La libertat? la vertat? lo reviscòl? la reincarnason? La vida etèrna?
 Los cetòris e los setòris dison que morisson tres còps. Per se gardar del lagui de la mòrt los i basta de saber se ne son a la primièra vida, al primièr o al segond reviscòl.
 Cossí ne son assabentats?
 Soi liure d’escriure! o d’escriure pas!
 Lo fach de saber escriure e legir çò qu’es escrit es vengut una necessitat dins plan de societats.
 Escriure o escriure pas es una mena de libertat.
 Se l’òm escriu vertadièrament çò que l’òm vòl, es una libertat qu’es ligada dab la nocion de plaser e que ne vèn un.
 Lo (o la) qu’escriu pas a de temps liure per tal de far quicòm mai. Aquò vòl pas dire qu’escriure sia una cadena per aquel(a) que causís lo calam per escriure çò que ressentís.