L'Ofèrta

Cercaval

Un jorn d’estiu qu’aviá pas res a far, Dieu davalèt sus Tèrra. Faguèt totas  las recomandacions a Sant Pèire e Sant Pèire conselhèt al Paire la mai granda prudéncia, dins aquela epòca de treboladisses que sèm...
Lo Creator èra content que lo temps èra plan bèl, dins un asuèlh sens cap de nívol.
Atelèt l’equipatge celèst e traversèt lo cosmòs en un pas res.
Se’n anèt dins un vilatjòt perdut dins lo campèstre ont, primièr, lo mond lo prenguèron per un immigrat e lo volián sacar defòra...
Mas el los benisiguèt e de sa votz tronadissa costumièra lor diguèt:
- Òmes, femnas, gens de mala umor, esperatz un pauc. Arrestatz vòstras colhanadas. O sabi plan, vos laguiatz que lo temps passa tròp viste. Alara vos vòli far un present: per vos contentar, lo vòli arrestar sulpic. Atal demoraretz eternalament coma sètz.
- Cocanha! cridèron primièr un parelh de joves.
- Tròp tard! s’esclamèt lo mai vièlh.
- As rason! rebequèt la mameta.
- Per ieu seriá un camin de crotz, confessèt lo condemnat.
- Jamai de la vida! bufèt lo malaut.
- Qu’es aquela istòria? demandèt l’innocent.
- Nos triga de venir grandets! bramèron amassa los enfants que sortissián bèl just de l’escòla.

 Sol qualque sordanha aviá pas ausit la proposicion.
Mas èran fòrça nombroses los que patissián per un fum de rasons divèrsas. Foguèron nombroses los que desaprovèron l’ofèrta.
 
Tot comptat e rebatut, Nòstre Sénher, plan soscadís, se’n tornèt al sieu coma èra vengut, una man davant una man darrièr. Plan solide, èra pas question per el de generalizar l’afar.
 
Es per aquò que  lo temps, aquel aissable, contunha, plan planet coma totjorn, de desgrunar sa carga de sable.