La Guèrra dels Clans

Pèire Tommasi

Es tot estrambordat lo país : La guèrra dels Clans torna venir.
Òc ! Es un detalh qu’a fach la represa d’aquela terribla batalha. Nos cal començar a la debuta.
Fa un brieu que los Clans totes se tenon tranquilles. Pas una escaramossa, pas una bofa, ... Pas res. Es un eveniment pichon, un detalh : Vaquí la represa de las ostilitats.
Lo Capmèstre qu’amagava los Clans fasiá una declaracion per la fèsta dels Garrics. Ḕra tanben lo capmèstre dels Mac Aniche. Los Clans èran amassats dins lo pati del Castèl-Quasi-Nòu.
A la fin de l’allocucion, lo Capmestre disiá : “Nos cal tot botar sus papièr. L’allocucion tota de la fèsta dels Garrics.” Es coma aquò que parlava lo Capmèstre. I a pas degús que sápia d’ont venguèt la pus primèra beluga d’aqueste fuòc.
D’un còp, sul pic, lo Capmèstre dels Mac Assiu se levava : “Es pas la fèsta dels Garrics. Es la fèsta dels Casses ! Podèm pas, nosautres, los Mac Assiu, daissar dire aquelas vergonhassas.”
Vergonhassas, tanben !” Diguèt lo capmèstre dels Mac Arel. “Es pas ma fèsta dels Garrics, nimai dels Casses : Es la fèsta dels Roires !”.
Ḕra facha la represa de las ostilitats. D’en pertot dins la partida Sud del rialme de Canfra, èra la sopa de falangas .. e d’espadas. Las tropas s’entretuavan. Fins a la quasi disparicion dels Clans.
Pus luènh, dins lo Castèl-Sieu, lo Rei de Canfra, Jacques Aubin 1èr, se risiá. Era, per el, una capitada vertadièra. Dempuèi aquel temps, es batejada la fèsta dels Chênes. Punt.
Moraleta : Contunharián de se cercar garrolhas per d’unes detalhs, los Clans : Lo Rei de canfra capitarà fin finala.
M’enfin.