Gelosèr

Joan-Marc Leclercq

Ne crèbi. Sabèvi pas qu’aquò vos podèva tan gastar la vita. Es tarribla. Vos gaha au còth, vos sarra la garganta dinc a quan podètz pas mès aledar. Vos trauca lo piech e vos escama.
 
Oradas e oradas passadas darrèr una cortina en espiar la carrèra a véser quan va tornar, se va tornar solet, darrèr un pòrta en escotar los bruts nueitius de l’endehòra. Oradas passadas en s’inventar hèitas de totas, a’s deishar roganhar de l’endehens per un mau viciós.
 
Lo còr que pataqueja a cada còp que lo telefòne tinda. Le descarar quan respon end’ensajar d’endevinar qui es a l’aute cap deu hiu. Me jòga una comèdia? Pr’amor sorrís tan beatament? Ad un collèga de trabalh, ça ditz? Me preng per una innocenta, un còp de mès. Sortís de la cramba? La pròva qu’a quicòm d’amagar. Le questionar finòtament sense de hèr mustra de ren quan torna. Aquò’s benlèu lo mès mauaisit de tot. Com pausar una question que’vs brutla la lenga sense de paréisher s’interressar a la responsa? Un vertadièr copacap de gelosa. Mes i a pas qu’una hemna ende s’i escàder.
 
Legir sos corrièls, que sos S.M.S, es quasi impossible. Mes solide qu’eth, es pas pro pèc end’escambiar messatges comprometents per escrit. Non pas, es tròp intelligent end’aquò.
 
Calcular lo temps que l’espartís de son trabalh. Espiar lo relòtge dambe precision quan arriba e’u demandar un pauc mès tard a quina ora èra sortit. Un infèrn. Benlèu end’eth tamben.
 
Puèi, çò de pièger, lo moment quan te presenta una amiga de son edat. Ensajar de sorríser ad aquesta creatura hastiala que gausa vénguer en çò ton te panar çò qu’as de mès preciós. Una amiga de la facultat? Aqueste escrèpi que veng virar a l’entorn de ton hilh com un vutre a l’entorn d’un pichon anhèth?