Cronica anacronica

Joan-Marc Leclercq

Aqueth ser, que plavèva a desliga deu cèu sus Londres. Una plojassa de las pesugas qui traucava tot, dinc a las redingòtas de bona factura deus darrèrs anants qui, cap baishat, traucavan lo Strand. Lo cèu baish qu’assombrissèva encara mès las carrèras deu barri d’Aldwych e Victoria Embankment. Los còches suslhevavan shiscladas de las granas.
 
Tot aquò me jogava sus l’umor e avèvi descomandat lo fiacre que’m devèva miar a l’arròu dambe la mira de’m passar solet a l’ostau aquesta serada, devosse jo bravar las fulminacions deu Major Vaughan que patissèva pas quan quauqu’un mancava nòste rendètz-vos setmanèr de bridge.
 
Moflament sedut dens mon cadierau de molesquina porpra, las camas pigrament botadas sus un pausapè de velós, daubriscoi un líber crompat la velha en çò d’un boquinista d’Earl’s Court contra la modica soma d’una liura e vint shillings: “La mòrt d’Ivan Ilich” de Lev Tolstòi.
 
Las! Una bèra mosca blava, de la familha de las Calliphora vomitoria, acabava de’s pausar a uns decimètres de jo suu gueridon d’acajó, au ras deu vase en porcelana deu Tonkin, present de ma vièlha tanta Elizabèth. De qué hèr? Après una braca trastejada, decidiscoi de’u autrejar la vida sauva e de’m tornar capbussar dens ma legida.
 
Aurèi saunejat? Non: quauqu’un avèva movut lo timbre de l’entrada! Shens de dobte un còp de mès l’inspector de Scotland Yard qu’enquistava sus l’estranh murtre de la portèra, Dauna Highsmith, qu’avèva partvirat l’immòble sancèr.
 
Èra plan eth, acompanhat d’uns policemen.
 - Sénher Horner? ça digoc. Vos prègui de’ns seguir.
 Una error judiciària, ac cresi. En tot devarar l’escalèr, ausiscoi los vesins mauparlaires.
 
- Té, se’u hèn seguir au Quai des Orfèvres au tipe que’s preng per un anglés. A escanat la vielha. Va pas tròp plan dens son cap …