Viatges al País nòstre

Alan Vidal

Dins mon país es tan plasent s'i passejar,

Perqué anar al diable, virolejar ?

Lòcs de vida, endreits perduts a mon entorn,

Traquet traquet, m'agradariá i fèr un torn.

La montanha es bèla, la nos cal remirar,

Atal cantèc tan justament le Joan Ferrat.

Ac cal dire, qu'a plan d'astre un montanhòl

De conéguer caunhas, cimas e estanhòls.

I caminarai en silenci e solitud,

Baste qu'aja un pecicòt de joventud.

Las rocalhas e las combas tant erbosas,

Del Solarac cap al Forcat  son grandiosas.

Sant Bertomiu gaita de naut le Girabal,

Vira le nas a l'Estang Tòrt qu'es cap aval.

I pujarai per las jaças e sul gispet,

Pels caminòls e las sanhas del riu Lasset.

I espelisson le lis jaune, l'asfodèla,

La genciana e qui ac sap l'immortèla.

Tot es vida, verd, colorits e florason.

I maduran boisseròlas e l'avajon.

Tastarai la doçor, flainarai l'agradiu

En landrejant per las pradas del país miu.

Les caminòls vos cabussan dins l'istòria,

Vos'n rebaton las legendas e la glòria.

Dins las glèisas, bòrdas, castèls e minas

En gaitant plan, un long passat s'i dessina.

L'aprendrai, de mont en mont, al país d'Alhon,

Al Quèrcòrb, de Montsegur a Montalhon.

Quand poirai pas ni davalar, ni trescamar

Que me caldrà un ajuda per caminar,

De las vilòtas, aubèrgas e estanquets

E dels vilatjòts, platanièrs e banquets,

Ne gausirai coma jamès l'espitalitat

Somiant de sovenirs o de posteritat.

Dins mon país es tan plasent s'i passejar,

Perqué anar al diable, virolejar ?

Lòcs de vida, endreits perduts a mon entorn,

Traquet traquet, i som anat fèr qualque torns.