La Senta Trinitat

Se levar e se janolhar sens fin, los dius ancians, quò lur aviá totjorn plagut. Quò era donca plan normau que quò contunhesse de plaire au Diu unic ; que queu-qui n'era pen bric 'monlat aveque las devocions : lu mindre pitit esfòrç per se li era agradable. Mas çò que li plasiá lu mai, quò era las repeticions ...

 

E entau prejava l'òme despuei qu'era mainatjon : en fasent e en tornant far tot lu temps los mesmas movements, en disent e tornant dire totjorn las mesmas frasas. Quelas frasas qu'eu ne compreniá pas. Quelas frasas qu'eu ne compreniá pus ... Mas quò n'era pas grave per lu Diu unic. Pas de qué credar au blasfemi ... Dins lu fons, l'important era la cresença e non pas lu biais de far.

 

E lu Diu unic lu trobava brave, l'òme, quand eu se doblava e qu'eu marmusava sas pitas paraulas malaisadas de comprener. Eu lu trobava brave quand eu s'umiliava, la fàcia dins la polsiera ... Un estre tan sosmetut e tan pietós, quò era 'na miràudia per se ; per ne pas dire, un profeta.

Mas, questa sernada d'octòbre, la magia aviá dispareguda ... Lu Diu unic n'aimava pus l'òme. Eu ne podiá pus l'aimar. De pena faiçon. Coma porriá-t-eu solament lu visar apres aver vut quò ? Quela v-òrra mòda de devocion qu'aviá fach son protejat ... Totas las pregieras dau monde ne porrian pas li iò far obludar. Quò era gravat dins son esperit, tan poderós siá-t-eu. E lu pieg qui-dedins quò era que l'òme aviá cometut queu sacrifici per l'amor d'una sola chausa : li plaire d'enguera mai.

 

'Na trinitat nuvela per un monde nuveu :

Un coteu per terra … Dau sang que pissa … 'Na pregiera silenciosa …