Darrièr

Cercaval

Un còp èra...
 

Un galejaire que fa, lo mai seriosament que pòt :
« Aqueste ser, totas e totes davant la television !»
E lo mond de demandar : « Mas per de qué ? »
E lo trufaire de respondre : « Perque, plan segur, darrièr i vesèm pas res...»
 

Pas res, pas res, ne sètz vertadièrament segur ?
E ben non, vos afortissi, aquò’s pas vertat : darrièr lo fenestron mediatic floreja de longa una molonada plan druda, un fum d’èstres vius que s’afanan : aranhas, moscas, arnas, coleoptèrs divèrses, mosquilhs, moscalhons,  mas tanben cables, fials e tot lo demai, un mond misteriós e secrèt. E vos pòdi dire que, dins aquel ambient escur, se trapa una vida vertadièrament plan mai rica que se pòt imaginar.
 

La tataranha negra percaça la mosca dels uèlhs blaus sens cap de patenta, lo mosquilh bronzinaire quista a tota fòrça un don de la sang, l’arna, aquela capborda, vòl a tota brida anar pondre son caviar dins las resèrvas, un coleoptèr se pren per un elicoptèr, lo moscalhon s’agacha lo dardalhon e se conta de faulas de la tatà Nanon, cables e fials se bròcan en garlandas polidas dels motius plan entrebescats.

D’istòrias baujas se teisson e s’acaban, d’aventuras incrediblas naisson e s’atudan, de parelhs se fan e se desfan, d’espròvas improbablas se margan e se desnosan, un formiguejadís susprenent rebofa de contunh en defòra de tota coneissença, de tota convencion, de tota nòrma.
 

Tot un pòble averseng viu dins aquel ubac prigond e misteriós plan luènh de totas las règlas costumièras e de totas las leis conegudas. Mas aquel endreit fosc es benlèu plan mai intereressant que l’adret aseptizat de las causas.
Se calrà pas estonar lo jorn ont aqueles estafièrs nos tibaràn jol nas una bandièra amb una inscripcion, quicòm coma : « L’exotisme aquí l’avètz ! »