Primièra Experiéncia

Musica.

Un « slow » envasís la sala mièg esclairada, los cobles s’estrenhon. M’encavi dins un canton. Digun me ven quérre. E se foguèsse la sola filha en demorar atal, inutila e bèstia mentre que mas amigas se divertisson ? Las cobesegi. Gisou s’amusa, Anna complís passes complicats… E ieu ? Me sentissi mal. M’agradariá èsser coma mas amigas, mostrar mon inchalhença. Demòri immobilizada. Una dança. Doas danças. Benlèu soi invisibla.  Çaquelà, mon rebat, dins los miralhs remanda un imatge puslèu sedusenta. Mas los autres me sonan d’un escais marrit. Es la costuma. Afiblan los que correspondon pas a la nòrma d’un chafre mespresant. Lo Mostre. Lo Barde. Ieu, soi Fineta. Tan pièg se capiti plan, se ai d’excellentas nòtas, se los professors m’estiman. Correspondi pas al mòtle. Amagui que fugiguèri mon vilatge, ma familha arruinada, despossedida de sa botiga, de son ostal, de sos mòbles. La vergonha.

Assisitissi al revolum, me fòrci a participar, maladreitament, a una dança collectiva.

Subran, un miracle ! Un escolan de Terminala me pren la man, me tira al centre del bal. Me cacha fòrt. Tròp fòrt. Sas intencions me geinan, gausi pas resistir. Va creire qu’es facil, amb ieu ? Al cap d’un momenton, me prepausa :

- Anam defòra ?

L’escurina de la sala amaga la rojor de ma cara. Ba sabi : soi laida, estupida, l’emocion me rend òrba. Dins la carrièra, me potoneja, cerca ma boca. Sa lenga s’introdutz duscas a la meuna. Ai una repulsion violenta. Alara, es aquò, çò que se fa amb un dròlle ? Exigissi de tornar dintrar, obtempèra. Es pas maissant.

Lo lendeman, sorisent, m’espèra dins lo corredor de l’escòla. M’enjauri. Poiriái pas parlar.  Lo crosi, regda, cremosina. Passi lis, lo temps de veire son sorire se descompausar.