Lo Nom d'Ostal
la Marià
- Mamà, Mamà !
- Lo Tierrí sufoca. Cor tan que pòt amb sas gambetas de dos ans, gemica dins los braces de sa maire. Ela, se làguia d’aquel desespèr d’enfant, essaja de comprene çò que lo drollet li vòl dire en sanglotant.
- Tierrí. Explica-me. Te tustèt un enfant ?
- Lo pichon articula un « non », negat per l’abondància de sos plors.
- Alara, es la Mèstra ! Te diguèt quicòm ?
L’enfant ditz de òc, roge, pantelant. Es la Mèstra !
- Va veire, aquela !
- La maire emponha son dròlle, remonta lo cohòrt dels escolans que fugisson de l’escòla. Colèra freja, venjadoria. Se dirà pas que se malmene son enfant !
La Mèstra, quilhada dabant ela, essaja de comprene las acusacions que l’assalisson.
- Dintram. Serem melhor per parlar. Un còp dins la sala, balha un bonbon al dròlle.
- Se cresètz vos en sortir atal ! brama la maire. Lo dròlle amansit, saboreja lo bonbon e sa meca..
La maire finta marridament la Mèstra :
- Ajas pas paur, Thierrí. Pòdes parlar. Qué te diguèt la Mèstra ?
- Me diguèt que non.
- Non ? Per de qué ?
- Vòli cambiar de nom e la Mèstra lo vòl pas.
- Cambiar de nom ? Qu’es aquela istòria ?
La Mèstra dissimula un sorire. Aqueste matin, li calguèt explicar als enfants qu’un escolan se sonariá autrament. Sa maire, una joventa enganada e daissada per un òme del vilatge capitèt de far reconéisser l’enfant pel individú. Atal que l’enfant cambia de nom e que la femna aurà una pension !
Ara, la maire de Thierrí lo sacodís :
- Vòli cambiar de nom, ieu tanben ! Me vòli pas pus sonar Tierrí Bonnet, me vòli sonar Thierrí la fonda.