Soi un "Outre-périphérique"
Pèire Tommasi
Soi un “outre-périphérique”. Es a dire que demòri en defòra del “périph’” parisenc.
Me diretz : “Sètz pas solet, fanton !”. Òc, es vertat. Soi pas solet, se’n manca, e mai sèm nombroses. De tot biais, mai nombroses que non pas los parisencs, los “intra-muros”.
Soi a legir lo darrièr libre de Thomas PIKETTY; “Capital et Idéologie”. E ben, pòt èsser fach lo parallèl entre las societats inegalitàrias (quasi cada país del monde, pendant totes los interval de l’istòria umana) d’un punt de vista economic e “la repartition géographique des dépenses des opérateurs pour l’ensemble de la mission culture” *.
75% per PARIS (sonque lo departament francés 75) ! Macaniche ! Aquò per, mai o mens, 3.2% de la populacion tota dels territòris de França. E doncas, 27% del budgèt per 96.8% del demai ! Cossí dire... I a quicòm que truca, e mai qu’un pauc. Per una inegalitat, ne’s una granda. Benlèu qu’es lo vejaire parisenc de “L’Egalité” escricha sus los frontons de las comunas de França, notadament.
(Podèm felicitar aquí totas las iniciativas culturalas fachas dins l’airal occitan amb de condicions coma aquelas !)
Compreni, ara, amb aquelas chifras perque n’i a que parlan de colonizacion del dedins. Mai qu’una colonizacion, es una espoliacion de la cultura. Una part granda de la populacion paga per una cultura qu’es pas la sieuna e qu’es luencha (quasi ineccessibla). Dich d’un autre biais : Pagan per los parisencs e los toristas estrangièrs (los qu’an la moneda).
Après, pauròt, soi qu’un paure tipe del sud-oèst. Un per la carta postala de l’estiu. Un per parlar de la mangiscla e de las especialitats culinàrias. Un per comentar lo rugbí. Un per far lo galegaire relegat en darrèr dins un film risolièr françés. Un... Un “outre-périphérique”.