Alan Vidal

Un dissabte matin le Paulet e sa femna la Pauleta fasián crompas al ipermercat. Cadun de son costat amb un carreton, percorrián coma gosses a la caça, la botiga grandassa e claufida de monde.

La un cargava noiridura, potingas per rajovenir e se pr'en cas promocions "escana-païsans". L'autre, vin, aniseta, inutilitats materialas e se se'n virava promocions "emplena-granièr".

Quand al Paulet li prenguèc l'enveja se se'n tornar, naturalament cerquèc sa femna. E vira que viraràs a tusta-carreton a errar per tota la botiga. Malgrat que l'idèa li desplaguèsse pas, la podiá pas daissar ja qu'es ela qu'aviá le manjar !

La Pauleta que le carreton li ansonsava, cercava tanben son òme. E cèrca que cercaràs, rondinejava pr'aquí… pr'enlà. Malgrat que l'idèa li desplaguèsse pas, le podiá pas daissar ja qu'es el que pagava !

Aquela pantomina durèc un brave moment. Les dos a distància e reciprocament se repotegavan : "mas ont es aquel(a) piòt(a), le còp que ven se demorarà a l'ostal !"

A força e malgrat que se faquèsse tumar, la Pauleta s'arrestéc al mièg de l'alèa centrala. Sul pic, o gaireben, t'avisec l'òme qu'arribava, le nas en l'aire e las aurelhas quilhadas. E d'un sol agach, sens se parlar, le coble retrobat se'n anguèron pagar.

L'estrategia - d'èsser demorada arrestada - permetèc a son òme de la trobar pus aisidament. Figuratz-vos que i a milions e milions d'annadas, la Vida trimava a fèr encontrar dins la mar granda, doas bestioletas per que se barregèsson la mitat de lors cromosòmas. Pr'aquò agèc l'idèa de la Pauleta : ne marguèc una immobila qu'apelèc Femela e una autra que corissiá, o pus lèu nadava, de pertot qu'apelèc Mascle.

Una granda invencion de la Vida ja que podètz verificar qu'encara avuèi la reproduccion sexuada es totjorn d'actualitat.