Larguesa, Pètz, Convivéncia

Aqueste còp òc, aviam enfin capitat. Lo país èra independent.

Lo govèrn francés, fòrça aflaquit (Camisets Jaunes, contra-reforma de las retiradas), malcontentava la populacion.

Las revòltas montavan de pertot e los Occitans ne profeitèron per préner lor autonomia.

Los novèls dirigents se carcanhèron un pauc sul nom (Occitania o Occitània), mas acabèron lèu de se petaçar, çò essencial èra ganhat.

En economia, cap de dificultat màger, tot anava plan. Aviam d’obrièrs, de cadres, de paisans, d’artesans, d’ensenhaires, tot çò que fa mestièr.

Lo lagui èra puslèu politic. Non pas per trapar de ministres, mas per quicòm mai qu’existissiá pas e que, n’aviam besonh per far foncionar la republica : los servicis secrèts. E aquò o caliá adobar lèu que, costat francés, fasián çò que podián per recuperar lor Miègjorn tant aimat. Tanben los paises europencs vesián d’un uèlh marrit aquel trebolament.

Se faguèt lèu lo recrutament, d’escondons coma se deu : una jurada retenguèt una còla de joves que  caliá mandar en formacion. Mas ont ?

Causiguèron Catalonha qu’aviá totas las estructuras prèstas per faire lo saut. En mai d’aquò, èrem fraires  de lenga. Los estagiaris partiguèron per Barcelona.

Totes fraisses pagats, entamenèron una vida aisida : sortidas, seradas, fèstas... Aquò èra necite per se far de relacions. I aviá tanben los corses ont se trobavan de polidas jovenòtas. Coma los nòstres joves èran bèls òmes, las causas s’endralhèron coma o podètz pensar.

Los politics que menavan çò que demorava de França soscavan. Se mainèron que, dins lo govèrn passat, se trobava un òme d’origina catalana, que benlèu los podiá ajudar. S’endevenguèron per una maquinacion. Aquel òme, ancian primièr ministre, aviá una neboda polideta del costat de Barcelona.

La neboda ensagèt de compremetre son amorós dins una trapèla. Mas lo gojat, plan ensenhat segon lo principi de l’asagaire asagat, capitèt de revirar la situacion.

Es atal qu’Occitània se gardèt l’independéncia.