Discutida de Pèire amb un "Cyrano"
Pèire Tommasi
De matin, a Tolosa, per carrièra.
«Adieu-siatz, Sénher. De qué fasètz, aqui, acotrat e fargat aital ! »
«De vos far remarcar, Sénher.
O veses a mon vestit e l’espada,
Que siái Mosquetari, amb l’unifòrm.
De respèct quand lo monde me parlan. »
«Pfiu ! E ben, sètz pas la mitat d’un orgulhós, vos !?! O puslèu un galéjaire, non ? a que non... »
«De vos copar, siái dins l’obligacion,
Dins lo marrit sens nos sèm enganats
O vesi ben, ara, vista la situacion
D’aquèl cadre plen de modernitats»
«D’una causa a l’autra : n’i a un de dos que trapèt la capbordena. Permetètz, mas pensi èsser en bona santat, ieu. Mas, de qué volètz !?!»
«Tanben me demandi una causa
Qual a lo cap en ribordèla ?
Estranhetat de la situacion... Gara !
Es benlèu l’aire d’aquesta ganèla
De tot biais, o veses mon Sénher
Qu’es pas una arma la vòstra casqueta
Qu’amb l’espada restacada a mon dever
Copariái en doas parts la vòstra esqueleta
Siái pas aicí per lo raconte
Veniái quèrre a la lèsta
Qualqu’un : un conse o un conte
Per capitar vertadièrament la quèsta
Per la qu’aguèri mandat
Per un rei qu’aviá perdut
La mapa e los papièrs
Del país, un còp èra tengut»
«Macassiu ! N’i a un cofle del vòstre biais de parlar. Un gal pretenciós que fa la pimpinèla per carrièra ! E puèi ? Ont son los vòstres amics... Atos, Portos e Aramis ?»
«Per lo rei o per la reina o lo fanton
D’aqueles noms pas jamai ausits
Qual serián los que valgesson
Que, ieu, los agessi espotits»
« Tant mai que me siái enganat. Es pas lo bon libre. Vertat es que siáis solet aquí.Per la comuna, anatz fins a la plaça granda. I seretz !»
«La comuna ? Que pòt èsser ?
Una emanacion del Reialme ?
Una fantesia jogada lo ser
Sulpic, me’n vau. Desencusatz me»