Conferéncia

Joan-Marc Leclercq

I sèm, vaquí lo Josèp qu'i torna sus la question de Polonha. E lo Franklin sembla pas vertadèrament decidit aquò dessús. Vesi plan qu'es cansat. Sa malaudia, ac cresi. Me hè pietat, lo praube. A còps me sembla que soi solet davant lo Josèp, mes non pas, au Franklin le demòra a còps pro de nhac.

O lavetz son los vins de Crimèa de tria de la "Cubada deu tsar" que'ns serviscoc ièr au ser que'u tustan au cap tanben. Vertat que son tan bons que n'am représ mès que non pas çò que caleré. E seré pas aquò una rusada deu Pairòt deus Pòbles end'obténguer mès concessions de nosautes? De qué ditz lo tipe ara?

Se la tenguda s'acaba pro de d'ora, poderèi benlèu aperar Clementine abans que se n'anga en çò de sa mair, pr'amor que sèm dijòus. Quina ora es a Londres? I a quant de descalatge orari?

Bon, se concedissèm l'iscla de Sakharin a l'Union sovietica, benlèu la poderèi gahar au telefòne. Anèm, las isclas de las Korilas tanben, ganharam drin de temps.

Ara m'arriba una maishanta enveja de'm gratar. La pèrna esquèrra que'm prutz. S'ac hèi, se va véser, benlèu. Me cau aténguer la pausa. Serà tròp long. E lo Franklin que'm demanda mon avís sus la frontièra entre Alemanha e Polonha lo long deu riu Bog. Anèm, discrètament en tot parlar m'i escadi de'm gratar quan lo Josèp le copa la paraula.

Ausissi dejà la Clem m'arcastar: "Winston, m'avètz prometut de m'aperar avant qu'angui a Mayfair! Es pas pr'amor qu'ètz a vos despartir lo monde dambe vòstes amics que vos cau defautar a las promessas". A pas tòrt, coma totjorn.

Anèm, vau concedir los tres siètis ende l'Union sovietiva a las Nacions Unidas e la vila de Lvov, atau poderèi telefonar a Clem tranquillament.